به گزارش راهیان نور؛ عبدالقادر بزرگ امید، دهم مهر ماه 1315 متولد شد. پدرش ملا علاءالدین در روستای اسپریز مریوان زندگی می کرد. عبدالقادر، خواندن، نوشتن و قرائت قرآن را نزد پدرش فرا گرفت. پس از آن در درس حاج ملا کریم و سید علی حسینی حاضر شد و از فضل و دانش آنان برخوردار گشت و در هجده سالگی با دختری مؤمن از روستای اسپریز ازدواج کرد.
 
ملا عبدالقادر ضمن تحصیل علوم دینی در مذهب امام شافعی، از ظلم و فساد حکومت شاهنشاهی آگاهی یافت و اسباب اصلی ستم دربار و عمال حکومت را بی دینی و دوری از معارف اسلامی می دانست. از این روی به ترویج عقاید و معارف اسلامی آورد و از شاه و عمال او بیزاری جست.
 
مبارزه او از نظر مأموران و مزدوران شاه پنهان نماند، بدین سان مجبور شد روستای محل اقامت خود را تغییر دهد تا بتواند به مبارزه اش ادامه دهد، مدتی در روستای تپه کوئیک شهر روانسر به سر برد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه علیه گروهک های فریب خورده پرداخت. و با برشمردن ویژگی های احزاب و گروهک های مردمی به نامردمی بودن گروهک ها و مزدوری ان ها گواهی داد و مردم را از افتادن در دام آن ها برحذر داشت، ملا عبدالقادر با پیوستن به مرکز بزرگ اسلامی غرب کشور فعالیت هایش را منظم تر و گسترده تر ساخت.

افراد ضد انقلاب بارها او را تهدید کردند اما او بر درستی راهی که برگزیده بود ایمان داشت و باکی از منافقین نداشت، حتی زمانی هم که اورا به اسارت بردند و شکنجه کردند خللی در عقیده او بوجود نیامد. ملا عبدالقادر در این زمان، امام جمعه و جماعت روستای لون سادات و راهنمای مردم در مسائل دینی و سیاسی بود.

افراد ضد انقلاب وقتی او را نفوذ ناپذیر یافتند تصمیم گرفتند او را به شهادت برسانند. پنجم خرداد ماه 1361 همراه برادر زاده اش که عضو بسیج بود به قصد کامیاران سفر کردند لیکن افراد ضد انقلاب آنها را در میانه راه به اسارت بردند و پس از شکنجه بسیار  به شهادت رساندند. پیکر پاک این شهید بزرگوار در گلزار شهدای شهرستان مریوان به خاک سپرده شد.
 
خصوصیات اخلاقی و اجتماعی
 
انس با قران کریم و تقوای الهی دو ویژگی اساسی در زندگی ملا عبدالقادر بود. فاصله زیاد اغنیا با فقرا او را خشمگین می ساخت، از این رو به مبارزه علیه خوانین و عمال حکومت پهلوی پرداخت. در برابر شکنجه ها و آزارها، صبر و مقاومت می کرد؛ امید به خداوند و شوقش شهادت، سختی های مبارزه را بر او آسان می ساخت. زمانی که در بند گروهک ها گرفتار شده بود همسرش برای آزادی او بسیار تلاش کرد، وقتی به ملاقاتش رفته بود خطاب به همسرش گفته بود:
 
«به خاطر آزادی از بند و زنجیر، هیچ گاه از راه حود برنمی گردم، به خانه برو و به فکر تربیت فرندانمان باش. آنان را به گونه ای پرورش بده که برای حق و در راه حق زندگی کنند و از باطل بپرهیزند.
 

انتهای پیام/