تاریخ انتشار
جمعه ۲۵ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۳۳
کد مطلب : ۱۶۰۲۲
معرفی کتاب؛
برای زینب
به گزارش راهیان نور؛ هفته‌های آخر ماه صفر خبر از بازگشت شهدایی را می‌دهد که پیکرشان در خان‌طومان ماند، شهدایی که دفاع از حرم را بر جان و مال خود ترجیح دادند تا برای همیشه جاوید بمانند و نام شهید را برازنده خود کنند.
کتاب «برای زینب» درمورد یکی از شهدای خان‌طومان، شهید محمد بلباسی به قلم سمیه اسلامی و فاطمه قنبری و از انتشارات شهید کاظمی است که قبل از آن‌که پیکر شهید شناسایی شود، به رشته تحریر درآمد.
کتاب به توصیف اخلاق، منش و رشادت‌های شهید بلباسی پرداخته و به گفته خوانندگان کتاب صحبت‌های همسر شهید در آن کمرنگ است و مانند برخی کتاب‌های شهدای مدافع حرم که راوی، همسر شهید است، نیست.
در قسمتی از کتاب که «محمد بلباسی» در یکی دو‌سالگی بیمار شده است، می‌خوانیم:
روی ایوان نشستم و شروع کردم به راز و نیاز با خدا؛ گفتم:«خدایا! خودت این بچه رو قسمت ما کردی اگه موندن تو این دنیا روزیش نیست حرفی ندارم؛ ولی محمدم رو با بیماری از من نگیر، دل ندارم دردکشیدنش رو ببینم».
همین‌طور که گریه می‌کردم، زن همسایه در زد و وارد خانه شد؛ خانم صادقیان اهل چالوس بود چون تنها زندگی می‌کرد زیاد با هم رفت و آمد داشتیم تا من و محمد را در آن حال دید، سریع به خانه خودش رفت و با ظرف آبی برگشت.
آن را قطره قطره در دهان محمد چکاند و برایش دعا خواند، بعد هم گفت:« به برکت و حرمت آب زمزم، محمد همیشه زنده می‌مونه، نترس خانم بلباسی محمد هیچ‌وقت نمی‌میره!».
تا شب داروهایش را ادامه دادم، الحمدالله حالش خوب شد.
انتهای پیام/
کتاب «برای زینب» درمورد یکی از شهدای خان‌طومان، شهید محمد بلباسی به قلم سمیه اسلامی و فاطمه قنبری و از انتشارات شهید کاظمی است که قبل از آن‌که پیکر شهید شناسایی شود، به رشته تحریر درآمد.
کتاب به توصیف اخلاق، منش و رشادت‌های شهید بلباسی پرداخته و به گفته خوانندگان کتاب صحبت‌های همسر شهید در آن کمرنگ است و مانند برخی کتاب‌های شهدای مدافع حرم که راوی، همسر شهید است، نیست.
در قسمتی از کتاب که «محمد بلباسی» در یکی دو‌سالگی بیمار شده است، می‌خوانیم:
روی ایوان نشستم و شروع کردم به راز و نیاز با خدا؛ گفتم:«خدایا! خودت این بچه رو قسمت ما کردی اگه موندن تو این دنیا روزیش نیست حرفی ندارم؛ ولی محمدم رو با بیماری از من نگیر، دل ندارم دردکشیدنش رو ببینم».
همین‌طور که گریه می‌کردم، زن همسایه در زد و وارد خانه شد؛ خانم صادقیان اهل چالوس بود چون تنها زندگی می‌کرد زیاد با هم رفت و آمد داشتیم تا من و محمد را در آن حال دید، سریع به خانه خودش رفت و با ظرف آبی برگشت.
آن را قطره قطره در دهان محمد چکاند و برایش دعا خواند، بعد هم گفت:« به برکت و حرمت آب زمزم، محمد همیشه زنده می‌مونه، نترس خانم بلباسی محمد هیچ‌وقت نمی‌میره!».
تا شب داروهایش را ادامه دادم، الحمدالله حالش خوب شد.
انتهای پیام/
