هویزه - جهاد رسانه ای شهید رهبر - رقص سربند های آویزان بالای سرم، توجهم را جلب کرد. سرم را بالا گرفتم ولی قبل از آنکه محو تماشای سربند ها شوم چشمم به گنبد افتاد و مقدمه ای شد تا حال و هوایم به سمتی برود که آماده ی دیدار قبور شهدا شوم.

تقدیم به شهدای گمنام هویزه

رقص سربند های آویزان بالای سرم، توجهم را جلب کرد. سرم را بالا گرفتم ولی قبل از آنکه محو تماشای سربند ها شوم چشمم به گنبد افتاد و مقدمه ای شد تا حال و هوایم به سمتی برود که آماده ی دیدار قبور شهدا شوم.

هر شهیدی برای خود زائری انتخاب کرده بود تا خصوصی کنارش بنشینند و آنها هم توشه ای از صفایش بردارند. یکی از زائران، بر سر قبر شهید سلیمان تی تی نشسته بود. وی گفت: وقتی به یادمان هویزه می آیم بعد از زیارت قبور دیگر شهیدان، به کنار قبر شهید سلیمان تی تی می آیم و با او صحبت می کنم.

وی در مورد علت انتخابش گفت: در ابتدا فامیلی شهید توجهم را جلب کرد ولی بعد از آن با شهید دوست شدم و حالا هربار که به یادمان می آیم کنارش می نشینم و از او می خواهم من را هم شبیه خودش کند.

یکی دیگران از زائران، کنار قبر یکی از دو شهید گمنامی که در یادمان دفن شده اند نشسته بود. وی در مورد علت انتخابش گفت: وقتی متوجه شدم در یادمان دو شهید گمنام هم دفن شده اند، تصمیم گرفتم کنارشان بنشینم و با آنها صحبت کنم.

او ادامه داد: در صحبت هایم به آنها می گویم شما در عین گمنامی خیلی آشنا هستید. فکر نکنید چون نامی ندارید کسی شما را انتخاب نمی کند. شما هم مادری دارید که دل در دلش نیست و منتظرتان است.

زائری که در کنار قبر شهید بهروز نوروزی نشسته بود گفت: من همیشه شهدای کنار قبر شهید علم الهدی را انتخاب می کنم، چون احساس می کنم مظلوم واقع شده اند.

یکی دیگر از زائران در کنار قبر شهید محمدحسن قدوسی نشسته بود. وی در خصوص علت انتخابش گفت: چهره ی شهید من را جذب کرد. نوع نگاه و لبخندش مشخص است که از همان ابتدا آسمانی بوده است. آرامشی که کنار شهید قدوسی پیدا می کنم وصف ناپذیر است.

یادداشت : مریم محمودی