پاوه-جهاد رسانه‌ای شهید رهب- تا آسمان پاوه راه زیادی است اما آنان که بالی برای پرواز نخواستند و با همین پوتین های کهنه‌شان تا ملکوت اعلا رفتند.

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
اینجا برای از تو گفتن چقدر کم است

و به راستی که پاوه همان سکوی پرواز عاشقیست که لبیک ندای حق گفت و به دنیا و تمام تعلقاتش خندیدند و رفتند.

غروب که می شود پاوه از برای ناگفته های چمران دلش می گیرد و دهلاویه تمام جبروت
دکتر را در خود فرو می برد و چقدر زیباست کلمه به سمت آسمان از پاوه حرکت و سرانجام دهلاویه شهداست ...

قطعه ای در غرب ایران و قطعه ای از بهشت در دهلاویه...

تا آسمان پاوه راه زیادی است اما آنان که بالی برای پرواز نخواستند و با همین پوتین های
کهنه شان تا ملکوت اعلا رفتند.

 دلیل پرواز پر نیست، زندگی قانون باورها و لیاقت هاست و شهدا لایق آن بودند که خود خواستند و چه غریبانه ماندگار شدند...

9 شهید برفراز پاوه ایستادگی می کنند تا در میدان بلایی دیگر خود را نشان دهند و مگر نه اینکه سرها را باریک آفریدند تا در میادین بلا راحت بریده شوند...

اینجا پاوه است و قلم نای وصفش را ندارد شاید روزی رسد که آوینی قلم بردارد و این بار از پاوه نویسد که توان وصفش در ما نیست.

و ما تا آن روز موعود چون یادمان پاوه ایستاده ایم...

انتهای پیام/