اهواز- جهاد رسانه ای شهید رهبر- بعد از مدت ها کشمکش درونی که هنوز هم آزارم می دهد، برای رهایی از این زجر، به این نتیجه رسیده ام و آن در این جمله خلاصه می شود: خدایا! عاشقم کن.

به گزارش سرویس مقاومت راهیان نور، شهيد امير حاج‌اميني در سال ۱۳۴۰ در بخش خرقان شهرستان زرنديه استان مرکزی دیده به جهان گشود.


شهید حاج‌امینی جانشين گردان انصار الرسول(ص) بود و در تاریخ دهم اسفند ماه سال ۱۳۶۵ به شهادت رسید و عندربهم یرزقون شد.


به منظور گرامی‌داشت دهم اسفن ماه سالروز شهادت رزمنده بسیجی شهيد امير حاج‌اميني وصیت نامه این شهید را با هم مرور می‌کنیم؛


سلام بر خدا و شهیدان خدا و بندگان پاک و مخلص او.

بعد از مدت ها کشمکش درونی که هنوز هم آزارم می دهد، برای رهایی از این زجر، به این نتیجه رسیده‌ام و آن در این جمله خلاصه می‌شود: خدایا! عاشقم کن.

از این که بنده بد و گنه کار خدایم، سخت شرمنده‌ام و وقتی یاد گناهانم می‌افتم، آرزوی مرگ می‌کنم؛ ولی باز چاره ام نمی‌شود. به راستی که (ان الانسان لفی خسر) هیچ برگ برنده‌ای ندارم که رو کنم؛ جز این که دلم را به دو چیز خوش کرده‌ام؛


یکی این که با این همه گناه، دوباره مرا به سرزمین پاک و اخلاص و صفا و محبت باز گرداند؛ پس لابد دوستم دارد و سر به سرم می‌گذارد؛ هر چند که چشم دلم کور است و نمی‌بینم و احساسش نمی‌کنم؛ اگر چنین نبود، پس چرا مرا به این جا آورد؟


دوم این که قلبی رئوف و مهربان دارم و با همه بدی‌هایم، بسیار دلسوزم. لحظه‌ای حاضر به تحمل هر گونه رنجی می‌شوم؛ بله به این دو چیز دلم را خوش کرده‌ام.


پس ای پروردگار من! اگر دوستم داری که مرا به این جا آورده‌ای، پس مرا به آرزویم که... برسان و یا به این خاطر که نمی‌توانم باعث رنجش کسی شوم، پس بیا و مرا مرنجان و خشنودم کن و مرا با خودت... .


دنیا برای ضعیف نفسان، یک گرداب هلاکت است. اگر لحظه‌ای به خودمان واگذارده شویم، وای بر ما که دیگر نابودیمان حتمی است. خوشا آن کس که به یاری او، در این گرداب هلاک گردد.

ای حسین!
ای مظلوم کربلا!


ای شفیع لبیک گویان! ندای هل من ناصرت را من نیز لبیک گفتم (به خواست او) شفاعتم کن و مگذار در این گرداب هلاکت هلاک گردم و ای خدا... .


بسیار بد و ضعیفم و در مقابل گناه، یارای مقاومت ندارم؛ زیرا هنوز نشناختمت و حتی در راه شناختت نیز زحمت نکشیده‌ام؛ زیرا ضعیف و پایبند به این دنیایم و نمی‌توانم از خوشی‌ها و آسایش‌های محض و پوشالی این دنیا دل بکنم و در راه شناختت سختی کشم؛ سختی ای که پر از شیرینی و لذت است؛ ولی افسوس که این سختی و حلاوت نصیبم نمی‌گردد.


خالقا! تو را به خودت قسم، تو را به پیامبران و امامان زجر کشیده و معصومت قسم، بسیار عاشقم کن.

اگر چنین کنی که از دریای رحمت و کرامتت چیزی کاسته نمی‌شود و زیانی به تو نمی‌رسد.

همه آرزویم این است که ببینم از تو رویی

چه زیان تو را که من هم، برسم به آرزویی

اگر چنین کنی، دیگر هیچ نخواهم؛ چون همه چیز دارم. می دانم اگر چنین کنی، از این بند، رهایی یافته و دیگر به سویت پر... .

خدایا! دل شکسته و مهربانم را مرنجان.

تو خود گفتی که به دل شکستگان نزدیکم؛ من نیز دل شکسته دارم.

ای کسانی که این نوشته را یا بهتر بگویم این سوز دلم و این درد دل نمی‌دانم چه بگویم این تجربه تلخ و یا این وصیت نامه یا این پیام و یا در اصل این خواهش و تقاضای عاجزانه را می خوانید، اگر من به آرزویم رسیدم و دل از این دنیا کندم، بدانید که نالایق ترین بنده‌ها هم می‌توانند به خواست او به بالاترین درجات دست یابند؛ البته در این امر شکی نیست؛ ولی بار دیگر به عینه دیده‌اید که یک بنده گنه کار خدا به آرزویش رسیده است.

یا رب زِ کرم، بر من درویش نگر

هر چند نیَم لایق بخشایش تو

بر حال من خسته دل ریش نگر

حال که به عینه دیدید، شما را به خدا قسم، عاجزانه التماس و استدعا می‌کنم بیایید و به خاکش بیفتید؛ زار زار گریه کنید و امیدوار به بخشایش و کرمش باشید و با او آشتی کنید؛ زیرا بیش از حد مهربان و بخشنده است. فقط کافی است یک بار از ته دل صدایش کنید؛ دیگر مال خودتان نیستید و مال او می‌شوید؛ دیگر هر چه می کند، او می‌کند و هر کجا می‌برد، او می برد؛ ولی در این راه، آماده و حاضر به تقبل هر گونه سختی و رنج، همانند مظلوم کربلا حسین و پیامدار او زینب باشید؛ هر چند که سختی و رنج‌های ما در مقایسه با آنها نمی‌تواند قطره‌ای در مقابل دریا باشد. بله، خداگونه شدن، مشقات و مصائب دارد....

شنبه ۷/۴/۶۵
ساعت ۵ بعدازظهر
بنده مخلص و گنه‌کار، امير حاج‌اميني

انتهای پیام/