سنندج_جهاد رسانه ای راهیان نور_فرمايشات مقام معظم رهبري حضرت آيت الله خامنه اي در خصوص شهيد محمد بروجردي با همه كوتاهي و حجم اندكش گوياي نكات ارزنده بسياري از مقام والاي آن شهيد سعيد است.

به گزارش راهیان نور، فرمايشات مقام معظم رهبري حضرت آيت الله خامنه اي در خصوص شهيد محمد بروجردي با همه كوتاهي و حجم اندكش گوياي نكات ارزنده بسياري از مقام والاي آن شهيد سعيد است. اين بيانات در تاريخ 15/7/1366 (زماني كه معظمٌ له مقام رياست جمهوري اسلامي ايران را بر عهده داشتند) ايراد شده است:

من شهيد بروجردي را از اوايل پيروزي انقلاب شناختم. دقيقاً خاطرم نيست كه كي بود. اواسط سال 1358 شوراي انقلاب مرا مأمور كرد كه بروم سپاه و كارهاي سپاه را به عهده بگيرم. من در جايگاه فرماندهي سپاه قرار گرفتم و رفتم در سپاه مركزي مستقر شدم.

برادراني از آشنايان سپاه - كساني كه در سپاه بودند - به من مراجعه كردند و گفتند خوب است كه شهيد بروجردي را بگذاريد اين جا؛ ظاهراً منطقة غرب كشور بود.

موافقت كردم و شهيد بروجردي را فرستاديم آن جا و از آن وقت با كار ايشان آشنا شدم. در طول دو يا سه سال - دقيقاً يادم نيست - شهيد بروجردي را مي ديدم كه در اشتغالات گوناگون و مأموريت هاي مختلف سپاه نقش داشت.

در قرارگاه حمزه(ع) و تشكيل آن ايشان نقش داشت؛ تشكيل قرارگاه يكي از كارهاي بسيار مهم بود. يادم مي آيد در سال هاي 1360 و 1361 بود كه حضور ضد انقلاب در منطقة غرب كشور يك حضور بسيار فعالي شده بود. از طرف عراق تغذيه مي شدند؛ هم تغذيه مالي و هم تغذيه تبليغاتي و هم تغذيه تسليحاتي. خيلي شيطنت مي كردند؛ حضورشان در منطقه غرب كشور واقعاً مشكلات بزرگي براي مردم آن منطقه بود.

مرحوم شهيد بروجردي بسيار فعال بود در اين زمينه ها. يك بار در سال 1359 يا اوايل 1360 رفتم منطقه غرب. ايشان آن وقت در باختران بود و از نزديك شاهد كار او بودم.
 
اما آن چيزي كه من از شهيد بروجردي در آن جا احساس كردم و يك احترام عميقي از او در دل من به وجود آورد اين بود كه ديدم اين برادر - با كمال متانت و با كمال نجابت - به چيزي كه فكر مي كند مسؤوليت و وظيفه است.

برخي با احساسات شخصي و گروهي فكر مي كردند يك نفر كه با او موافقند او را تقويت كنند و يكي را كه با او مخالفند با او مخالفت كنند؛ با كارهايش برخورد كنند؛ به هيچ وجه اين طور چيزي نبود. اما شهيد بروجردي هيچ گونه حركتي كه از آن حركت آدم احساس كند كه در آن كارشكني يا مخالفتي هست انجام نمي داد و اين علاقة من به اين شهيد عزيز را خيلي بيشتر كرد.

من تصور مي كنم روحيه آرامش و نداشتن حالت ستيزه جويي با دوستان و گذشت و حلم در مقابل كساني كه تعارض هاي كاري با او داشتند نشانه آن روح عرفاني شهيد بود. معاشرتي كه بتوانم جزئيات حالات عرفاني او را به دست بياورم متأسفانه نداشتم ولي برخوردها و رفتارها نشان دهنده معنويات و روحيات افراد هست.

انتهای پیام/