یادمان پاوه - جهاد رسانه ای شهید رهبر، شهید مجید حاتمی که همرز بسیاری از سرداران شهید این خطه و کشور بود در عملیاتهای سخت و چریکی منطقه با شهید چمران، شهید همت، سردار شادمانی و شهیدان بومی همچون سردار عبدالله زاده، سردار شهید حاج فاروق مقصودی، شهید بهرام ولدبیگی و فرمانده دلاور میدانهای نبرد مرحوم کاک انور احمدی همرزم بود.

به گزارش راهیان نور، سالروز حماسه ۲۶ مرداد ۱۳۵۸ پاوه که بعنوان روز ملی پاوه نیز نامبرده می شود تنها قطره ای از دلاورمردی های مردمان این سرزمین است. مردمانی که علی رغم تمامی کمبودها و کاستی های خود هرگز پشت به آرمانها و ارزشهای انقلاب نکرده اند و مرزدارانی غیور و همیشه در صحنه بوده اند. حکایت شهادت بیش از ۶۴۰ شهید شهرستان پاوه در جنگ تحمیلی روایتی است از عشق به وطن و پایبندی به ارزشهای انقلاب و سینه سپر کردن در مقابل دشمنان این مرز و بوم.
 
تاریخ رشادت مردمان شهرستان پاوه برای حفظ آرمانهای انقلاب ید طولایی دارد که می شود هزاران جلد کتاب در این باره نوشت. سردار شهید مجید حاتمی نامی است که بر سر در حوزه بسیج شهری پاوه نشان از یک دلاور نترس و جان برکف را می دهد. مردی از جنس مقاومت و ایثار که دفاع از مظلوم و حق خواهی سر لوحه کارش بود.
 
شهید حاتمی فرمانده گروهان بدر پاوه از خانواده ای  متدین  و ساده زیست بزرگ شد وی که حق طلبی از خصوصیات بارزاش بود از اوایل انقلاب همپای پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی (ره) لبیک گفت و به جرگه پاسداران دلاور این خطه پیوست. و در تمامی سختی ها و مشقت های انقلاب از جمله حماسه شکست حصر پاوه در ۲۶ مرداد ۱۳۵۸ حضوری فعال و درخشان داشت.
 
شهید مجید حاتمی که همرز بسیاری از سرداران شهید این خطه و کشور بود در عملیاتهای سخت و چریکی منطقه با شهید چمران، شهید همت، سردار شادمانی و شهیدان بومی همچون سردار عبدالله زاده، سردار شهید حاج فاروق مقصودی، شهید بهرام ولدبیگی و فرمانده دلاور میدانهای نبرد مرحوم کاک انور احمدی همرزم بود.
 
شهید حاتمی که از همان اوایل فعالیت سپاه پاسداران حضوری فعال در این نهاد انقلابی داشت در سمتها و نقاط مختلف تا لحظه شهادت خدمت کرد و عاشقانه در راه انقلاب جان به جان آفرین تسلیم کرد و شهید راه وطن  شد.
 
فرمانده گروهان بدر پس از عملیات سخت و تراژدی غم انگیزشیمیایی حلبچه در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۳۶۷ که گروهانش در ارتفاعات هفت کوه (هفت کشان طویله ) شهر طویله عراق بدون آذوقه و مهمات در وضعیت نامناسبی قرار داشتن و هیچ نیروی کمکی برای آنها وجود نداشت و کمتر کسی حاضر به تردد و ارسال مهمات و آذوقه به این گروهان می شد. با غیرت مثال زدنی اش که از خصوصیات مردمان کوهستان نشین و کرد است اقدام به آوردن آذوقه و مهمات برای گروهان محصور و گرفتار شده اش می کند که در مسیر راه خودروی وی چپ می کند و به درجه رفیع شهادت می رسد.

انتهای پیام/