گلعلی بابایی در یادداشتی به مناسبت شهادت شهید حججی خطاب به ترامپ نوشته است: مطمئن باش که خون به نا حق ریخته‌ محسن حججی و مظلومیت طفل دو ساله‌اش ، سرانجام گریبان تو و وحوش داعشی‌ات را خواهد گرفت.

نوجوان بود و با انگیزه از اهالی نجف آباد اصفهان، دیار رزمندگان سلحشور و سرداران شهیدی همچون: احمد کاظمی، غلامرضا صالحی، غلامرضا یزدانی و ...  از همان ابتدای نوجوانی عزم خودش را جزم کرده بود تا پیام رسان شهیدان سرزمین مادری اش باشد، این شد که وقتی موسسه فرهنگی شهید کاظمی راه افتاد، محسن هم، راه خودش را پیدا کرد. 

همه کار می‌کرد تا کتاب‌های خاطرات و زندگینامه‌های شهدا بدست اهلش برسد. حضور فعال در مراسم رونمایی ها و توزیع کتابها به اقصی نقاط کشور را فعالیت اصلی خودش قرار داده بود تا بتواند این وظیفه را به خوبی انجام دهد. مراسمی نبود که برگزار شود و محسن حضور نداشته باشد.  تا اینکه چند وقتی از او بی خبر بودیم. حتی خبر هم نداشتیم که راهی دیار شام شده.  اما آن خبر کوتاه دلیل غیبت اش را برایمان فاش کرد.

خبر این بود:  "محسن حججی در جبهه سوریه اسیر تکفیری های داعشی شد."

هنوز در بهت این خبر بودیم که با تکثیر خبری دیگر در فضای مجازی به همراه عکسی از محسن، با آن چشمان غیرت آلودش که به رغم اسیر بودن در چنگال کفتارهای خون آشام، مثل شیر دربند با نگاه مردانه و پر از نفرتش به دوربین نامحرم جماعت داعشی، زل زده بود و با زبان بی زبانی هزاران نفرین و ناسزا را نثار پیروان شمر و حرمله می کرد. و بعد هم تصویرگنگ و مخدوش آن پیکر بی سر که هزاران حرف داشت. 
 
آری یزیدیان سر محسن را بیخ تا بیخ بریده بودند. مثل مولایش حسین(ع).  راستی نباید از این زمامداران مدعی حقوق بشری امریکا پرسید:  مگر خودتان در منشور سازمان ملل حق و حقوقی برای اسیران جنگی تعیین نکرده اید؟!  مگر در آن منشور ننوشته اند که اسیر را نباید شکنجه و آزار داد؟ مگر در دادگاه لاهه جنایتکاران جنگی را به همین جرم محاکمه و اعدام نکردید؟

پس چرا این جیره خواران خون آشامتان در سایه حمایت هواپیماهای جنگی شما، با چنین شقاوتی اسیران در بند را ذبح می کنند؟  نگویید که آنها از ما نیستند. چرا که دم خروس از زیر قبایتان بیرون زده است و در کنار صدها دلیل عینی، صحبت های اخیر هنری کیسنجر؛ مغز متفکر سیاست‌های امریکا که گفته است:  "امریکا برای مهار ایران باید داعش را حفظ کند"، تمامی ابهامات را برطرف کرده است. و اگر کمی هم به عقب تر برگردیم و صفحات تاریخ را ورق بزنیم، در کنار هزاران جنایت به 12 تیر 1367 می‌رسیم، روزی که ویلیام راجرز، فرمانده ناو جنگی وینسنس امریکا با شلیک دو موشک، هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران را در آسمان خلیج فارس منفجر کرد و تمامی 290 مسافر بی‌گناه پرواز 655 را به شهادت رساندند و بعد هم از دست رییس جمهور وقت امریکا مدال شجاعت گرفت.
 
آقای ترامپ! آیا این اقدامات جنایتکارانه همان حقوق بشری است که تو می خواهی برای اجرای آن دنیا را به آتش بکشی و هر روز با عربده هایت مردم آزادی خواه جهان را تهدید به جنگ بکنی؟!
 
کجای کاری مردک بی‌ادب، مطمئن باش که خون به نا حق ریخته‌ی محسن حججی و مظلومیت طفل دو ساله‌اش، سرانجام گریبان تو و وحوش داعشی‌ات را خواهد گرفت.
 
گل علی بابایی
20 مرداد 1396
 
انتهای پیام/