یادمان پاوه - جهاد رسانه ای شهید رهبر، صبح 27مرداد ماه 1358 بر بالای دیوار خانه پاسداران بودم و به شهر می‌نگریستم و گلوله از هر دو طرف، همچنان می‌بارید؛ یک باره فریاد الله اکبر پاسداران به هوا بلند شد؛ پرسیدم مگر چه شده است؟ گفتند: امام خمینی اعلامیه‌ای صادر کرده است؛ اعلامیه‌ای تاریخی که اساس بزرگ‌ترین تحولات انقلابی کشور ما به شمار می‌رود.

به گزارش راهیان نور، 26 مرداد ماه سالروز شکست ضد انقلاب و عناصر کومله دموکرات در شهر پاوه است. در این روز امام خمینی (ره) فرمان می‌دهند که ارتش باید در عرض 24 ساعت، خود را به پاوه برساند و ضد انقلاب را قلع و قمع کند.
 
به همین مناسبت مروری بر چند دست نوشته شهید دکتر مصطفی چمران خواهیم داشت.
 
«من اصلاً خبر نداشتم که اخبار هولناک پاوه، به کسی برسد و امام خمینی و ملت، از جریان پاوه با خبرند. فکر می‌کردم که در محاصره ضد انقلاب در آن شب وحشتناک، به شهادت می‌رسیم و تا مدت‌ها کسی با خبر نمی‌شود؛ اما بی‌سیم‌چی شجاع ژاندارمری، در حالی که اتاقش زیر رگبار گلوله‌ها فرو می‌ریخت، خود به زیر میز رفته و درازکش و میکروفن به دست، همه جریانات را به کرمانشاه مخابره می‌کرد.»
 
«تا آن لحظه که فرمان تاریخی امام صادر شد، ما حالت تدافعی داشتیم؛ اما بعد از فرمان منقلب کننده امام، دیگر جای سکوت و تماشا نبود. وقت حرکت و قاطعیت و شجاعت بود. آنجا بود که یک گروه پنج نفری از پاسداران را به فرماندهی اصغر وصالی و چند نفر از اکراد، با یک قبضه آر.پی. جی مأمور کردم که به بالای بزرگ‌ترین کوه‌های مسلط بر پاوه بروند و این پایگاه را از دست دشمن خلاص کنند. به خدا سوگند! این جوانان آن چنان عاشق و شیفته شهادت پیش می‌رفتند که برای خود من غیرقابل تصور بود. از روی لبه کوه، تمام قد،با قد برافراشته می‌دویدند. دشمن می‌توانست بایستد و همه آنها را بر خاک بریزد زیرا سنگری محکم و قلعه‌ای محکم بر بالای کوه داشت؛ ولی فرمان امام، آن چنان تحولی به وجود آورده بود، آن چنان ایمانی در دل جوانان ما ایجاد کرده بود و آن چنان خوف و وحشتی در دل دشمن انداخته بود که دشمن می‌گریخت و دستان ما به سهولت به سوی آنان حمله می‌کردند؛ بالاخره این قله بلند را به سادگی و به سهولت به زیر سلطه خویش در آوردند.
 
شهید اصغر وصالی در آغوش شهید چمران
 
سه گروه، هر گروه پنج نفر از دوستان خود را تجهیز کردیم و آنها از سه طرف به سمت فرودگاه حمله کردند. به آنها گفته بودم که بعد از تصرف فرودگاه، تا تپه اول پیش بروند و در بالای تپه مستقر شوند. آنها تپه اول را تسخیر کردند و به تعقیب دشمن پرداختند. تپه دوم را نیز به تصرف در آوردند و به تپه سوم رسیدند. تپه سوم را نیز تسخیر کردند. همان بیمارستان مخوف را بدون هیچ تلفات و خسارتی به تصرف خویش در آوردند و دشمن از هر طرف فرار کرد و شهر را تخلیه نمود.»
 
«پاوه، میعادگاه فداییان راه خدا با طاغوتیان است که به قدرت ایمان و شهادت،بر نیروهای کفر و ظلم و جهل پیروز شده‌اند.
 
پاوه، داستان شورانگیزی است که حماسه‌ها خلق کرده، اسطوره‌ها از خود به یادگار گذاشته و شهادت‌ها و فداکاری‌های بی‌نظیری را بر قلب خود ضبط کرده است و شاهد جنایت‌هایی بود که در تاریخ سابقه نداشته است.
 
پاوه، اسمی لطیف است که در آن خشن‌ترین قتل عام‌ها صورت گرفته است.
 
پاوه با قله‌های سر به فلک کشیده اش، نمودار همت بلند جانبازان راه حق و اراده سخت و پولادین مبارزان انقلاب اسلامی ایران است.
 
پاوه که از جویبارها و چشمه سارها و مرغزارها و بوستان‌هایش، نسیم ملایمی می‌وزد، بوی خون بی‌گناهان را پخش می‌کند و ناله زنجیریان و شیون مادران داغ دیده را منتشر می‌نماید.»
 
انتهای پیام/