یادمان شهدای مرصاد

                                                                                   
معرفت قرآنی در دل امام زنده بود. امام خیلی قرآن می‌خواندند. از جمله کارهای امام، اُنس با قرآن بود. خیلی اوقات وقتی ما خدمت ایشان می‌رفتیم، قرآن دم دست‌شان بود و مشغول خواندن بودند. تصمیماتی که امام می‌گرفتند، با الهام از مضامین قرآنی بود. می‌دانید جنگ اُحد سه مرحله را پشت‌ سر گذاشت: یک مرحله، مرحلۀ پیروزیِ اول بود که به اردوگاه دشمن ریختند و دشمن پا به فرار گذاشت. مرحلۀ دوم، مرحلۀ شکست بود؛ این پیروزی، عده‌ای را که باید از تنگه حراست می‌کردند، به طمع انداخت؛ بنابر این تنگه را رها کردند و دشمن در حالی‌که مؤمنین مشغول جمع کردن غنائم بودند، از پشت به آن‌ها حمله کرد و وضع سختی را به‌وجود آورد. مرحلۀ سوم این بود که دشمن مصلحتِ خود را این دانست که برود و رفت. وقتی دشمنان مقداری از مدینه دور شدند، به ذهن‌شان رسید که مسلمانان دیگر آمادگیِ روی کوه را ندارند؛ به مدینه رفته‌اند و زخمی و کشته داده‌اند و از لحاظ جسمی و روحی خسته‌اند و نیاز به استراحت دارند؛ بنابر این الان وقت حمله است. خودشان را در نقطه‌ای در چند کیلومتری مدینه جمع کردند. عده‌ای برای این‌که خوف ایجاد کنند، آمدند خبر دادند که دشمن اجتماع کرده تا به شما حمله کند. منافقین هم بودند. این‌جاها منافقین خیلی نقش ایفا می‌کنند. منافق را هم از همین حرف‌ها باید شناخت. در این‌جا پیغمبر چه‌کار کردند؟ فرمودند: کسانی که امروز در جنگ اُحد شرکت داشته‌اند و زخمی شده‌اند، حق ندارند سلاح را از خود دور کنند؛ همین‌ها جمع شوند، می‌خواهیم حمله کنیم. کسانی که در جنگ اُحد نبودند، نباید بیایند. دستورِ پیغمبر بود؛ لذا اطاعت کردند و جمع شدند و پیغمبر دستور حمله دادند. آن‌ها به‌وسیلۀ جاسوسان خود فهمیدند که پیغمبر با این عزمِ راسخ دستور داده‌اند که حمله کنند؛ لذا با خودشان گفتند: نه، با این‌ها نمی‌شود جنگید؛ بگذاریم برویم. (فَزَادَهُمْ إِيمَاناً وَ قَالُواْ حَسْبُنَااللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ. فَانقَلَبوا بِنِعمَةٍ مِنَ‌اللَّهِ وَ فَضلٍ لَم يَمسَسهُم سوءٌ) این درسِ اسلام است؛ یعنی خسته نشدن، ناامید نشدن، خود را کم ندیدن، قوۀ خود را ناچیز ندیدن و دشمن را بزرگ نکردن. این معنای شجاعت است؛ همان چیزی است که امام داشتند. اگر امام همۀ خصوصیاتی را که شما می‌دانید ـ یعنی علم، تقوا و معرفت ـ می‌داشتند، ولی این یکی را نمی‌داشتند، هیچ کار نمی‌شد؛ نه این انقلاب پیروز می‌شد، نه در این جنگ می‌توانستیم کاری انجام دهیم. همین یک خصوصیت به همۀ خصوصیات دیگر امام جان داد. عالم، عارف، انسانِ خوب و آدمِ باخدا خیلی هست؛ اما وقتی شجاعت نباشد، همۀ این‌ها مثل اجناسی است که در انبار می‌ماند تا یک وقت غارت شود یا بپوسد یا از بین برود!            
                 
                                                                                                                                             (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای )