انگیزۀ فداکاری در راه خدا و شهادت در این راه، در سطوح گوناگون در جامعۀ ما رواج و گسترش داشته؛ این خیلی مطلب مهمی است. اگر نام شهیدان ما تکرار نمی‌شد، تجلیل نمی‌شدند و احترام به آن‌ها و خانواده های آن‌ها در جامعۀ ما به صورت یک فرهنگ درنمی آمد - که خوشبختانه به صورت فرهنگ درآمده - امروز بسیاری از این یادهای ارزشمند و گرانبها فراموش شده بود؛ این ارزش گذاری عظیمی که با حرکت شهادت در یک جامعه به وجود می آید، به فراموشی سپرده شده بود. نباید بگذارید این اتفاق بعد از این هم بیفتد؛ روز به روز باید یاد شهدا و تکرار نام شهدا و نکته یابی و نکته سنجی زندگی شهدا در جامعۀ ما رواج پیدا کند. و اگر این شد، آن وقت مسألۀ شهادت که به معنای مجاهدت تمام عیار در راه خدا است، در جامعه ماندگار خواهد شد. و اگر این شد، برای این جامعه دیگر شکست وجود نخواهد داشت و شکست معنا نخواهد داشت. عیناً مثل ماجرای حسین‌بن‌علی (ع)؛ امروز 1300 سال یا بیشتر از شهادت حضرت اباعبدالله (ع) می‌گذرد و روز به روز این داستان برجسته تر و زنده‌تر شده. این‌جا هم همین جور است؛ نگذارید نام شهدا و یاد شهدا فراموش بشود یا در جامعۀ ما کهنه بشود. این جلسات بزرگداشتی که به وجود می آورید ـ که خیلی باارزش است ـ دارای مضامین ویژه خودش است؛ بایستی شهادت را معنا کند، شهید را معرفی کند، فرهنگ شهادت  را در جامعه ماندگار کند. حقیقتی که ما باید بدان افتخار کنیم، این است که رسم شهادت  و سنت الهىِ قتل فی‌سبیل‌الله، با نظام اسلامی زنده شد.
                                                     
                                                                                                                                             (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای )