در سال 66 در همین روز هفتم تیر، حادثۀ بمباران شیمیایی  سردشت اتفاق افتاده است؛ بله، صدام آن کار را کرد، اما پشت سر صدام چه کسی بود؟ آمریکایی‌ها بودند، غربی‌ها بودند، همان کسانی بودند که بمب‌های شیمیایی را به او دادند، چراغ سبز هم به او دادند و در مقابل این جنایت بزرگ و این قتل‌عام عجیب سکوت هم کردند. آمریکا و اروپا، با وجود بمباران‌های شیمیایی مردم سردشت و مردم حلبچه، سال‌ها رژیم بعث را مورد تأیید و حمایت قرار می‌دادند و تا وقتی امکان استفاده از صدام فراهم بود، هیچ اعتراضی به او نمی‌کردند، که این نیز ملاک دیگری برای روشن شدن حقیقت ادعاهای غربی‌هاست. شما ملت‌تان مظلومیت‌های زیادی در این سال‌های متمادی داشته. این مظلومیت‌ها گفتن دارد، این برای دنیا منعکس شدن دارد. سردشت را در سال 66 بمباران کردند ـ مال همین روزها است دیگر ـ شوخی است؟ یک شهر را بمباران شیمیایی بکنند، هزاران نفر را در یک شهر ـ بچه، بزرگ، پیر، جوان، زن، مردـ نابود کنند و دنیا سکوت کند! دنیایی که گاهی افتادن یک گربه در چاه برایش می‌شود به ‌عنوان یک مسأله‌ای که در خبرگزاری‌ها و در روزنامه‌ها و در تلویزیون‌ها منعکس می‌شود که بله، یک گربه‌ای یا یک مثلاً روباهی در چاه افتاده بود، فلان دستگاه، فلان دستگاه، فلان دستگاه جمع شدند که این را زنده بیاورند بیرون، یا یک حیوان آبی به ساحل افتاده، دارد جان می‌دهد، این را یک‌جوری برگردانند به آب. برای این چیزها دنیا آن جنجال‌ها را به راه می‌اندازد، آن ‌وقت برای کشتار شیمیایی یک شهر، این دنیا ساکت می‌مانَد! دنیا که می‌گویم، منظورم ملت‌ها نیستند، ملت‌ها وسیله‌ای ندارند، ابزاری ندارند، منظورم قدرت‌های مسلط بر دستگاه‌های تبلیغاتی دنیایند؛ فارسی‌اش می‌شود آمریکا، انگلیس، نیروهـای غربـی مسلط، نیـروی صهیونیستی. این‌هـا هستند که بر فضـای تبلیغاتـی دنیـا مسلطند،
                   
                                                                                                                                             (حضرت آیت‌الله خامنه‌ای )