بازگشت امید امت

به گزارش سرویس فرهنگی راهیان نور،۱۲بهمن، برای پیر و جوان در جمهوری اسلامی روزی خاص شناخته می‌شود. روزی که پس از ممارست‌های فراوان، درگیری، جدال با خاندانی که جز فرمایش هیچ زبانی برای سخن گفتن با مردم نداشتند لاجرم محکوم به زوال شدند. مردم ایران پس از مشروطه یاد گرفتند با اتحاد و همزبانی می‌توانند در برابر هر ظلم و ستمی ایستادگی کنند و به حقوق حقه خود دست یابند.

در زمان پهلوی، با افزایش استبداد و موج فرمایش از بالا به سمت مردم طاقت بر آنها طاق شد و خواهان دولتی به انتخاب خود شدند؛ لذا با خروج "محمدرضا شاه" از کشور مردم امید یافتند که توانستند بخشی از اهداف خود را در حاکمیت ایران به ثمر برسانند ولی موانع توطئه‌آمیزی همچنان بر سر راه اهداف بزرگ مردم وجود داشت.

دولت بختیار که حافظ منافع "محمدرضا شاه" پس از خروج او از کشور بود؛ برای جلوگیری از به ثمر رسیدن اهداف مردم توطئه‌ها و دست‌آویزهای مختلفی به کار می‌برد.

امام‌خمینی(ره)، پس از فرار شاه اعلام کرد به کشور برمی‌گردد و این برای نیروهای انقلابی نویدی بود تا پس از سال‌ها، حضور رهبرشان را در کشور مشاهده کنند.اما دولت بختیار برای ثبات جایگاه خود چندین بار حضور امام خمینی (ره) به کشور را به تعویق انداخت چرا که وجود ایشان کنار انقلابیون را همچون ضربه‌ای مهلک بر پیکره دولت خود می‌دانست.

سرانجام در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ علی‌رغم تلاش‌های گسترده بختیار در پی حمایت استکبار جهانی و اقدام به بستن فرودگاه تهران، اما در پی تحصن، تظاهرات و فشار مردم فرودگاه مهرآباد مجدداً گشوده ‌شد و سرانجام در اتحاد مردم بر ظلم فایق آمد و هواپیمای رهبر کبیر انقلاب در ساعت ۹:۲۷ دقیقه بر باند فرودگاه مهرآباد نشست.

رهبر کبیر انقلاب پس از سال‌ها دوری و تبعید به کشور بازگشت و حضور میلیونی مردم که صف استقبال کنندگان را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا تشکیل می داد، حاکی از عشق و علاقه بی‌نظیر آنها به رهبر خویش بود و اینگونه مردم ایران بی‌سابقه ترین استقبال را در تاریخ کشور رقم زدند.

همزمان با ورود امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» در سالن فرودگاه بلند شد و گروهی از استقبال کنندگان نوجوان سرود «خمینی ‌ای امام» را اجرا کردند که بسیاری از حاضران را متاثر کرد. در سالن فرودگاه قسمت‌های کوچکی آماده شده بود که نمایندگان گروه‌ها و احزاب اجتماعی به این ترتیب از امام خمینی استقبال کردند: روحانیون، برادران اهل تسنن، اقلیت‌های مذهبی، احزاب و جمعیت‌های سیاسی، استادان دانشگاه، قضات و حقوقدانان، دانشجویان، پزشکان و مهندسین، سندیکای مشترک صنایع نفت، دهقانان، کارگران، معلمان، بازرگانان، اصناف و نمایندگان وسایل ارتباط جمعی.

امام خمینی(ره) بلافاصله بعد از حضور در ایران و انجام مراسم تشریفات در فرودگاه تهران گفتند: من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر می‌کنم. عواطف ملت ایران به دوش من بارگرانی است که نمی‌توانم جبران کنم. ایشان ضمن اشاره به اینکه طرد شاه از کشور قدم اول پیروزی بود، همگان را به وحدت کلمه و ادامه مبارزه تا قطع کامل ریشه‌های فساد ترغیب کردند.

امام خمینی(ره) از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا (س) رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند. بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در اولین سخنرانی خود در میان انبوه مردم مشتاق در بهشت زهرا(س)، فرمودند:" من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگینی‌ای در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بیاورم. محمدرضا پهلوی فرار کرد و همه چیز ما را به باد داد. مملکت ما را خراب کرد و قبرستان‌های ما را آباد."

و اینگونه بود که تا امروز همچنان راه امام و شهدا باقی است هر چند که جنگ تمام شده ولی مبارزه با ظلم تا قیام امام بر حق همچنان ادامه دارد.

انتهای پیام/